''You are only as free as your mind lets you be''
Philip Anselmo

21 Haziran 2010 Pazartesi

Değişen şeyler

Son günlerde baya bişey değişti. Böyle çok farklı biri oldum. Çıkıp geziyorum nereye cağrılsam gidiyorum falan. Anıl gel dayak var deseniz ha evde durmaktan iyidir dur yıkanıp geliyorum diye fırlarım. o derece

işin garip tarafı memnunumda. Yani en azından canım sıkılmıyo. ama bilemiyorumda. hiçde bana benzemiyo ortalıkta deli gibi gezinen o eleman. Böyle aynaya bakıyorum hmm aslında iş var lan bende falan diyorum. deliriyorum lan galba. Niye öyle diyorum biri söylesin lan. Ergenliğe girdiğimde demiyodum öyle şeyler.

böyle ayna karşısında vakit geçiriyorum-çokda abartmıyım lan ama. 2 dk falan. yüzümde soyulmus yerleri soyuyorum bu arada ayna karşısında. yaptığım o yani- korkuyorum içtende değişirmiyim diye. yani dıştan baya değiştim de içim hala aynı. taksimde yürürken sürekli kalabalığa içimden küfür etmeye devam ettim misal. içim hala sağlam. ama ya oda giderse. o zaman ne yaparım lan. yılların emeğini 3 ayda dağıtıp atmıyım. korkuyorum.

oturup nedenini düşiniyim dedim. aman cok yorucu lan dedim sonra. demekki bazı şeyler asla değişmiyo. ama ne biliyim galba yıllarca ot gibi yaşadım her tatilim ot gibi geçti ondan. bide burda itiraf ediyorum çok korkuyorum lan. valla bak. yanlız kalmaktan ölümüne korkuyorum. çevremde 3-5 tane dostum dediğim adam var onlardan ayrı kalcam diye ödüm kopuyo. bide büssürü saçma salak düşünce var aklımda. onlardan kurtulmama yardımcı oluyo böyle habire dışarı cıkıp yürümek falan. evde olunca bi yerden sonra düşünmeye başlıyosun. yapıcak bi şeyin olmadığı için düşünüyosun. üstelik öyle yararlı konularıda değil. içini daraltan şeyleri düşünüyosun daha cok daralıyosun. dışarısında o düşünceler rahatsız edemiyo seni o yüzden güzel. sevdim dışarı cıkmayı.

Cok hemde. artık hep gezmek istiyorum. ama diyorumya yanlızlıktan korkuyorum diye. tekde gezilmiyo be hacı. valla ya. bi garip hissediyosun kendini.etrafta bir sürü insan var. bazıları arkadaşlarıyla bazıları sevgilisiyle. ama sürekli birisiyle. kimi kızıyla kimi oğluya bi yerde bi abi kardeş oturmuş tavla atıyo falan. sen tek olunca garip oluyo. ve ne yazıkki hayatta 'sizdemi partiden sıkıldınız?' sorusuyla yanınıza birileri gelmiyo. o yüzden pekçok şey değişiyo pek çok kişi değişiyo söylenenler değişiyo falan. ama bi o kadarda şey aynı kalıyo.

ee ne diyelim artık. güzel şeylerin biz durdukça durmasına bizi rahatsız eden şeylerinse diğer pisliklerle beraber değişmesi umuduyla