hayatın en acı verici şeyi lan umut sahibi olmak. istediğinin olmaması ama istediğinin olması icin umudunun olması cidden acı verici. her şey bizim gibilerin başına umuttan gelir lan zaten. aklı ile kalbi arasında kalınca belki bi umut lan diyip kalbini dinleyen salakların başına gelir. halbuki kendiside cok iyi bilir böyle bişeyin asla olmicağını ama gider yapar işte. sonrada ben bu acıdan bile zevk alıyorum der. hayır hacı almıyosun. sadece kendini kandırıyosun. sıçtın sıvıyosun.
peki ya umutsuzluk? o dahamı iyi? hayır.. sadece şunu söyleyebilirimki eyer umut etmekten başka bi ekmek kapın yoksa hayatta bak iste o zaman umudunun olmaması cok umutlu olmaktan bile sikik.
eyer etrafında cok insan yoksa yerden seni kaldırıcak tek şey umut oluyo. umutta yoksa yerde yatıyosun sadece. sonra üstünden geçenlere seni ezip yükselenlere öyle ağlamaklı ağlamaklı bakıyosun. sonra bi umut beliriyo karşına. umutlanıyosun. ulan belki hayatım boyunca ezik giden hayatım düzelicek lan belkide hep beklediğim gün geldi diyosun
her şeyi göze alarak kalkıyosun ayağa. bakıyosun gökyüzüne. gördüğün tek şey acı oluyo. sonra kafanı eğip tekrar içinde durduğun bok çukuruna bakıyosun. en azından o cukuru tanıyosun.
sonra tekrar yatıyosun yere. tekrar beklemeye başlıyosun o güzel gunu. gelmiyo tabi. en azından bana pek uğramadı. ama bekliyosun iste. salak gibi bile bile geleceğini umut ediyosun. Dünyanın ek sikik duygusu lan bu. umut
