iki şey demişler vaktiyle. sanat sanat için ve sanat sanat için. bu ikisi hakkında konusucak kadar yeteri bilgim tabikide yok. o yüzden saçmalayıp olayın ne olduğundan haberim bile yokken ileri geri konusmak yerine çok daha farkı bi şeyden bahsedicem.
sanat benim içindir hacım! sanatım benim içindir!
ha nasımı bak böyle
benim yaptığım sanat sayılabilicek hiç bişey yok. zaten var dersem taşlayın beni bunu yapanlara saygısızlık olur. ama olurda bir gün bir eser koyarsam ortaya o eser benim için olucak.
yani bir sanat eserini özel yapan nedir? taşıdığı anlam değilmi. sonuçta tüm eserler bir his birikimi dir duygu aktarma biçimi olarak ortaya çıktı. kimisi toplumu anlattı kimisi kendi hayatını. kimisi dedi ben toplum için varım kimisi hayır sanat için. bende ben benim için varım diycem. halk anlamasın yazdıklarımı-çizdiklerimi sanat eksperleri anlamasın. onlar için değersiz olsun halk için anlamsız olsun hepside benim için özel olucak. kimse anlamasa bile onlar benim duygularımın benim hislerimin benim hayatımın eserleri parçaları olucak. o yüzden iplemiycem ne halkı ne sanat üstadlarını. belki yazdığım bir kitap basılmaya bile layık olmayacak. ama bu onun kötü yada deyersiz olduğunu göstermiyecek. içinde benim umutlarımın hayallerimin günlerimin yıllarımın olduğu bir eser nasıl deyersiz olabilirki? o zaman ben deyersiz olurum. ama bir insan herşeyden deyerli değilmidir? o yüzden kimse söyleyemez bana onların kötü olduğunu. belki basılmaycak ama zaten bende okunmak beyenmek için yapmıycam onları. benim amacım içimi dökmek olacak. bü yüzden özel olacaklar zaten. ben kokucak o eserler. benim tadım olacak onlarda. benim ruhumdan parçalar olacak. yapmacık olmayacak eser olmayacak.
işte bü yüzden bir gün bir eser koyarsam ortaya ve onu kimse beyenmese bile o kötü değersiz anlamsız olmuş olmaycak. tüm insanlık anlamsız bulsa bile anlamsız olmaycak. cünkü o benim için sanat olacak. benim sanatım olucak. toplum ve sanatçılar onu bir sanat eseri olarak görmesede benim için biricik bir sanat eseri olacak o
