İnsan özünde şerefsiz bi varlık hepimiz biliyoruz. alayımız ipnetor puştlarız. hyatımız cıkar. öyle..
misal en yakın arkadaşları görüyorum. kendilerine en yakın arkadaş diyenleri. arada mütiş bi cıkar ortaklığı var ama bunu cok yakın arkadaşlar arasında olur böyle seyler diye meşrulaştırıp sevimlileştiriyolar ve bunu normal geliyo. aslında alakası yok. misal iki adamdan biri para istiyo biri cevre. cevre istiyen para sacıyo para isteyenler saçana gidiyo cevre istiyenin çevresi para istiyenin parası oluyo ve üstü örtülü bi ortaklık başlıyo. ikisininde cıkar ortaklıgı olduğu için birbirlerinin ipneliklerini ahahaha buda hep böyle cılgındır diye kapatıyolar. sonrada yakın arkadaş oluyolar.
yada ne biliyim biri populerlik istiyo biri kendini dışa vurmak istiyo-bakınız sevris yazımdaki insancıklar- hoop birleşip arkadaş oluyolar.
ama dostluk öyle bişey diyil lan. arkadaşlıkta bi arka olayı var. sen benim arkamı ben senin arkanı gibi. ama dostluk öyle diyil. o yüzden az arkadaşım cok dostum var. öylede olmalı. bence her arkadaşlık bi çıkar üzerine kuruludur ve o cıkar ortadan kalkınca arkadaşlık habidiii diye yıkılır. ama dostlukta bi karşılıksızlık vardır. dostluğu bu kadar güzel kılanda budur lan zaten.
ey dostlarım sakın arkadaş olmayalım lan. bana arkadaşını say dediklerinde bilin sizi saymıyorum. siz arkadaştan cok fazlasısınız cünkü. seviyorum sizi.
pislikler!
arkadaşlarım. alayınız ölseniz arkanızdan zerre göz yaşı damlası dökmem lan. nefret ediyorum siz arkadaşlarımdan. allah hepinizin belasını versin..
Geberin emi!
