pc başına oturmuştum. önümde daha önceden yemiş olduğum kirazların cesetleri yatmaktaydı. kiraz adlı yazım gelti aklıma. sonra kalmış 'ben'lere baktım. kırmızılıkla ilgisi olamayan kiraz benlere. tadımın iğrenç oldığu bildiğim için yememiştim. üşendiğim için kaldırıpta atmamıştım. büyük ihtimal yarına kadar hiç yerinden kıpırdamadan durucaklardı öylece.
yazı yazmam gerektiğini biliyor ama hiç yazmak istemiyordum. çalışmaktan kaçan öğrenci gibi sürekli kaçmak için bi yer arıyor msn e bakıyordum. bi kaç onlayn kişi vardı ama hiçbiriyle konusmak istemiyordum şu anda. aklımda olan tek şey youtuptan çalan müzik ve blog için önümde duran sayfaydı. yazmam gerekiyodu ama olmuyordu. lanet olsundu!
çok sıkılmıştım belki ondandı. tuvalete koşup ferahlamayı denedim. pek işe yaramadı. bi yerde urik asitin-bildiğimiz sidik- aklı açtığını okumuştum. belki işe yarar diye 15 dakka kendi sidiğimi kokladıktan sonra bi işe yaramadığını farkedince küfür ede ede odaya dönüp tekrar pc nin başına oturmuştum. tv de izlencek hiç bişey yoktu yapıcak tek damla işim yoktu ve yazmalıydım. rahatlamak için olabilir millete hava atmak için olabilir belki bi kız okur çok etkilenirde yolum açılır umuduyla bile olabilir ama yazmak zorundaydım.
ama olmuyordu işte. oturuş pozisyonumu değiştirdim üstüme rahat bişeyler giydim-aslında rahatlayana kadar üstümdekileri cıkardım. donla kaldım demek daha dpğru tabi- sadece donlu anıl ı görmek her nekadar kendi bünyemi rahatsız etsede buna ihtiyacım vardı. alttan eser rüzgar zihnimi açıyordu. belki bişeyler gelirdi şimdi. zorakide olsa bişeyler yazabilirdim. bekledim olmadı. yazamadım. denemekten sıkıldım. zaten kaç yazar kaç kişi yazısını donla yazmıştırki bence bu fikir yüzünden olmadı dedim inandımda buna. sonra giyinip tekrar denemeye üşendim pc yi kapadım uyudum. uyandığımda 20 dk geçmişti. hala sıkıcıydı hala tv de bişey yoktu kirazlar hala yerindeydi hala bitmesi gereken bi yazım vardı ve ben hala donla duruyordum
