Beynim beni terketti. Valizlerini bavullarını topladı vurdu kapıyı çıktı. Çıkarkende kalan eşyalarımı daha sonra alıcam dedi sessizce peki dedim. Sonra vurdu kapıyı çıktı.
Evde kalan eşyalarına baktım. Sevdim onları. Okşadım. Sonra üstlerine işedim bi sinirle.Sonra hepsini alıp çamaşır makinesine koydum. En sevdiği bluzunu koymadım ama. O hala sidikli duruyo. Onu öyle vercem. Koku algısı çok zayıf olduğu için bi kaç gün sidikli sidikli giycek onu biliyorum. Yanındakiler ıy mıy diycek bu anlam veremiycek.
Giderken gözlerine baktım. Hiç istemiyo gidibiydi. Giderken g.tüne baktım. Hiç istemiyo gibiydim. Kalmak istiyodu. Kalmasını istiyodum. Kalmadı gitti. Öyle gitti.
Arkasına bile bakmadan çıktı gitti. Merdivenleri inerken usul usul ağlıyodu. Ama merdivenler deli yankı yaptığı ve hiç ses olmadığı için ühü ühüh ühüh diye ağladığını duydum. Hüzünlendim. Gözlerim doldu. ULAN MADEM ÜZÜLÜYON NİYE GİDİYON!? diye bağırdım arkasından. Duymadı. Duymazdan geldi. Vurdu kapıyı gitti.
O gidince beyinsiz kalmış gibi hissettim. Hissiz kalmış sözsüz kalmış sessiz kalmış gibi hissettim. Kafamın içinde yeri dolmaz bi boşluk vardı. Hiç bi şeye ne olanlara nede olmuşlara anlam veremiyodum. Biz niye böyle olmuştuk.
Hava alıyım diye cama çıktım.Camdan aşşağıya baktım. Çekirdek çitliyo çöplerinide pğtü diye tükürüyodum. Uzaktan bunu giderken gördüm. Hüzünlendim. Ağlamaklı oldum. Gözlerim doldu. Gitme diyemedim. Dedim duymadı. Duymazdan geldi.
Sonra bu arkasına bakmadan kapıyı vurdu gitti. Ağlaya ağlaya ilerledi. Dolmuş gözlerle gök yüzüne baktı ağlamamak için kendini kastı. Sonra buna kamyon çarptı. Ağlamamak için havaya baktı kamyonu farkedemedi. Buna kamyon çarptı. 5 metre ileriye fırladı. Ölüsüne köpekler dadandı.
Onu o halde görünce üzüldüm. Duygulandım. Gözlerim doldu. Çekirdekleri bi kenara bıraktım. Televizyonu açtım.
